Individuele therapie
Individuele therapie
Individuele therapie betekent dat er gesprekken plaatsvinden tussen cliënt en therapeute. Het start met een verkennend gesprek om duidelijk te maken waar iemand het lastig mee heeft, waar iemand mee worstelt, en keer op keer op vastloopt.
Maar niemand leeft alleen. Niemand is alleen op de wereld, hoewel het soms zo voelt.
In individuele therapie gaat het meestal over het probleem in kwestie, maar het gaat ook over de manier waarop je in contact komt met je omgeving of hoe je telkens opnieuw op hetzelfde probleem botst. We hebben immers allemaal een netwerk, we zitten allemaal in een systeem. Iedereen is kind van, buur van, vriend van… Sommigen zijn ook broer of zus van, medeleerling, partner van,… En al deze rollen hebben ook een invloed.
Door in gesprek te gaan, zoeken we samen naar een manier om beter om te gaan met die moeilijke momenten, om uit te zoeken wat je zelf kan doen om de vervelende gevoelens, het probleemgedrag, de angsten, de twijfels,… aan te pakken. We kijken ook naar hoe dit invloed heeft op je omgeving en hoe je omgeving invloed heeft op het probleem.
Wat kunnen redenen zijn om in individuele therapie te komen?
Jongeren
- Moeilijkheden om jezelf te kalmeren waardoor je vaak ruzie hebt (verbaal of fysiek)
- Blijven piekeren
- Gepest worden
- Te vaak het gevoel hebben dat het je niet zal lukken
- Geen zin meer hebben om veel te doen, ook al gaat het om leuke dingen
- Spijbelen
- Automutilatie (krassen, braken,…)
- Ruzie hebben met iedereen
- Niet passen in een groep (of toch dat gevoel hebben)
- ...
Volwassenen
- Het gevoel vast te lopen in je leven
- Relationele vragen: relatieproblemen, gezinsproblemen
- Angstklachten (fobieën, faalangst,…)
- Negatief zelfbeeld
- Veranderingsprocessen in ouderschap, echtscheiding, nieuw samengestelde gezinnen
- Onduidelijke lichamelijke klachten
- Een verstoord eetpatroon
- Een verstoord slaappatroon
- Autisme
- Verslaving
- Minderwaardigheidsgevoelens
- ...
Jongeren in therapie
Als jongeren in individuele therapie komen, blijft contact met het netwerk van groot belang. Kinderen en jongeren verdienen de steun van hun omgeving.
In individuele gesprekken kunnen thema’s aan bod komen waarvan kinderen en jongeren vaak enkel denken dat ze deze niet kunnen bespreken met hun moeder, vader, omgeving,… De wil is er wel, maar het lukt niet. Zoeken naar een manier om dit wel te kunnen bespreken zonder de zoveelste ruzie, maakt dan ook een belangrijk deel uit van therapie. Woorden geven aan wat een jongere nodig heeft, wat een vorm van steun kan zijn, is essentieel.
De terugkoppeling naar ouders of omgeving gebeurt enkel in samenspraak met de jongere. Er kan geen feedback gegeven als een jongere niet akkoord is. De redenen waarom een jongere niet akkoord zou zijn, kunnen dan weer een onderwerp zijn binnen de therapie.
Individuele therapie staat altijd in teken van opnieuw verbinding vinden met de omgeving.
